Friesland

Sequel...

We hebben inmiddels al weer bijna 3 weken gewerkt, maar bij deze toch nog een klein vervolg op onze vakantie van dit jaar. Na Gran Canaria hadden we ook nog een paar dagen Friesland/Sneek tegoed, waarbij we 1 dag 'vrij te besteden' hadden. Ook hier was het 30+*C en te warm om een paar uur te lopen, dus het was even verzinnen wat wel te gaan doen. Het meest comfortabel was lekker bij de airco. De hele dag op de hotelkamer is dan geen optie, dus ...na even zoeken... hebben we een leuke auto-met airco-route gevonden.

De Elf fonteinen/steden route!

Elf fonteinen in elf Friese steden, ontworpen door elf kunstenaars uit elf verschillende landen. 11fountains is een internationaal kunstproject voor Leeuwarden-Fryslân 2018, wat toen de culturele hoofdstad van Europa was, bedacht en samengesteld door Anna Tilroe.We gaan dus de Elfstedentocht rijden. Officieel is de start en finish in Leeuwarden, maar omdat we dichter bij Sneek zitten en we niet 2x dezelfde stad/fontein willen bezoeken starten we in Sneek en eindigen we in Leeuwarden.

**De Fontein van Fortuna in Sneek / Stephan Balkenhol

Op een gouden bol midden in het water staat een man met een Hoorn des Overvloeds. Het beeld verwijst naar Fortuna, de godin van het geluk en de schutsvrouwe van steden, families en volkeren. De overvloeiende hoorn symboliseert de materiële welstand van de gelukkige die ermee in aanraking komt. Maar de gouden bol draait voortdurend om zijn as, zodat het water, net als de toestroom van het fortuin, een onberekenbare kracht wordt. De overvloed die zich toevallig over ons uitstort, kan ons door het lot even snel weer worden ontnomen.

De waterpoort van Sneek

**De Onsterfelijke Bloemen - Rikka in IJlst / Shinji Ohmaki.

Volgens Shinji Ohmaki vormt cultuur zich, net als de natuur, laag op laag. Nieuwe generaties bouwen steeds weer voort op een grote onderlaag die niet verdwijnt. Precies zoals ook de stad IJlst is ontstaan. De oude, grotendeels verwilderde stinsenplanten zijn tekens van die onzichtbare onderlaag en van de rol van de mens bij de ontwikkeling daarvan. De fontein ‘Onsterfelijke bloemen - Rikka’ verbindt bloeiende stinzenplanten als element uit de Friese natuur met een oude vorm van Japanse bloemschikkunst, Ikebana. Hij symboliseert de eeuwige verbintenis tussen mens, cultuur en natuur.

Er is een restaurantje, vlakbij de fontein, daar drinken we koffie en lopen dan ook nog een rondje rondom de houtzaagmolen.
De Rat is een achtkante stellingmolen in IJlst en werd gebouwd in 1828. Naast de windmolen staat de molenaarswoning. De Rat is een van de drie houtzaagmolens in Friesland. De anderen zijn de De Jager in Woudsend en De Zwaluw in Birdaard. De molen is afkomstig uit de Zaanstreek en was in 1683 gebouwd als balkenzager.

**Kievit in Sloten / Lucy & Jorge Orta

Kievit’ toont een meisje dat op de schouders van een man staat. Ze houdt een vogel in haar hand. Onder de voeten van de man vormt een slordige stapel emmers, jerrycans en teilen de basis van de fontein. Deze universele containers waar het water rustig in en uit stroomt, wijzen erop dat onze samenleving overvloedig beschikt over iets wat elders in de wereld helemaal niet vanzelfsprekend is: water – de bron van al het leven. De vogel die het meisje koestert is een kievit, een vogelsoort die in Friesland wordt bedreigd.

**De Visfontein voor Stavoren / Mark Dion

De zee geeft, de zee neemt. Stavoren, ooit een rijke Hanzestad, kan erover meepraten. Overstromingen, zeehandelsoorlogen, een haven die verzandde: meermalen verviel de stad tot armoede. Maar telkens richtte ze zich op en brachten zeevaart en visserij nieuwe welvaart. Volksverhalen als ‘de Vrouwe van Stavoren’ vertellen van dat wisselvallige lot. ‘De Vis voor Stavoren’ voegt daar een nieuw verhaal aan toe, met een knipoog naar een symbolische prent van Pieter Bruegel de Oude: ‘Hoe grote vissen kleintjes eten!’ We zien hoe de enorme open muil van een machtige vis ons langs de watersproeiende lippen naar binnen lokt.

We eten bij de viskraam lekker een broodje haring en lopen ook dan nog even langs de haven...

...en het Vrouwtje van Stavoren. Het vrouwtje van Stavoren of De weduwe van Staveren is een sage die pas in de 19e eeuw zijn huidige vorm kreeg. Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmansweduwe in Stavoren die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren.

**Flora & Fauna in Hindeloopen / Shen Yuan

Inspiratiebron voor de fontein van Hindeloopen is de levensboom op het stadswapen, met het hert en de hinde die hem omringen. De boom symboliseert de levensenergie, maar staat ook voor wijsheid. Het hert en de hinde voeden zich hiermee. Nu zetelen prachtige exotische vogels in de boom. Als je op het grote, houten gewei zit dat de boom omringt, zie je hoe ze waterspuwend met elkaar ‘praten’.

Langs de dijk is het tijd voor een terrasje met uitzicht op de haven

De Sluis Hindeloopen is een schutsluis in de Friese stad Hindeloopen. De sluis vormt de verbinding voor de pleziervaart tussen de Zijlroede en de haven aan het IJsselmeer.

**De Woeste Leeuwen van Workum / Cornelia Parker

Al eeuwen wordt het stadswapen op ‘De Waag’ van Workum ondersteund door twee leeuwen. Ze doen naïef aan en hun theatrale pose prikkelt onze lachlust. Maar als fontein van Workum, stevig op de grond met een meer dan levensgrote afmeting, zijn ze geen bijfiguren meer, maar hoofdrolspelers. Op enige afstand van elkaar sproeien ze nu als vechtende katten water naar elkaar. ‘Kijk naar Workum’, lijken ze ons toe te roepen. Want zonder het wapenschild biedt de lege ruimte tussen hen in plotseling uitzicht op de levende werkelijkheid van de stad.

**De Vleermuis in Bolsward / Johan Creten

Vleermuizen zijn intrigerende, nuttige dieren die met hun jacht op insecten cruciaal zijn in het ecologisch systeem. De vleermuis staat in de Aziatische cultuur symbool voor rijkdom, geluk en een gezegende ouderdom. Bij ons symboliseert hij zowel duistere krachten als een positieve, reddende kracht. Denk aan Batman, of aan de gevels van de grote kathedralen waar hij, in de vorm van waterspuwers, de demonen op afstand houdt. Dat past prachtig bij de afgebrande Broerekerk. De trap op de rug nodigt de bezoeker uit om de vleermuis symbolisch te overwinnen. En… om zichzelf te overstijgen.

Achter deze fontein in Bolsward staat de Broerekerk. De Broerekerk werd in de 13de eeuw gebouwd als kloosterkerk van de Minderbroeders. Het klooster werd in 1580 verlaten en afgebroken. De driebeukige kerk zonder toren is een ruïne als gevolg van een brand die plaatsvond op 8 mei 1980. In 1986 werd de kerk als ruïne weer opengesteld. Dit oudste monument van Bolsward kreeg in 2006 een bijzondere glazen overkapping. De ontwerper, architect Jelle de Jong uit Lemmer, wist verschillende dilemma's voor het hergebruik op te lossen door de restanten van het gebouw te overkappen met glas.

We lopen er even naar binnen en komen tot de ontdekking dat er op dit moment een 'expositie' projekt is. Gaia... Hoe ziet de aarde eruit als je op de maan staat? De Gaia hangt in de Broerekerk. Een grote verlichte wereldbol van wel zeven meter doorsnee. De installatie is gemaakt door de Britse kunstenaar Luke Jerram. Hij wil bezoekers ermee laten zien wat de aarde eigenlijk is: een ongelooflijk mooie en kostbare plek, waar we goed op moeten passen.

Harlingen...

**De Walvis in Harlingen / Jennifer Allora & Guillermo Calzadilla

Ooit stond Harlingen in het teken van de walvisvangst. Tegenwoordig streven wij er niet meer naar om deze grote en grootse dieren te doden, maar juist om ze van de dood te redden. Vooral nu ze om onduidelijke redenen steeds vaker in ondiepe wateren stranden. De fontein van Harlingen is een levensechte potvis. Hij ligt als verdwaald bij de Zuiderpier, maar af en toe verraadt zijn krachtige waterstraal dat hij wel degelijk in leven is. Zo getuigt ‘De Walvis’ van de enorme invloed die de mens heeft op alles wat leeft in de zee.

Door de lage waterstand ligt de Walvis helemaal boven water en kan hij dus ook geen water spuiten.

Het is inmiddels half 6 en we hebben nog 3 stops te gaan. Na het broodje haring hebben we niets meer gegeten, dus zoeken we 1st een terrasje op, bestellen wat fris een bittergarnituur en warme nacho's met kaas. Daarna lopen we pas terug naar de auto.

**De Oortwolk in Franeker / Jean-Michel Othoniel

De fontein is een ode aan de wereldberoemde, in Franeker geboren astronoom Jan Hendrik Oort. Zijn aanname dat zich rondom ons zonnestelsel een ‘wolk’ van miljarden komeetachtige objecten beweegt, betekende een doorbraak in de astronomie. De fontein is ontworpen als een reeks watervallen die vanuit een schaal langs een verticale ketting van nachtkleurige parels in het bassin stromen. Een van de parels is zilverkleurig, als de kleur van de maan, een ander is verguld, de kleur van de zon. ‘De Oortwolk’ zelf is een nevel van fijne druppeltjes die vanuit een goudkleurig gaaswerk in de schaal vallen.

**De Ijsfontein in Dokkum / Birthe Leemeijer

De IJsfontein is een speelbal van de elementen en geen dag hetzelfde. IJs tekent patronen op de koperen huid van de sculptuur. De mate waarin de fontein ijslagen vormt of niet, is afhankelijk van de zon, luchtvochtigheid, temperatuur, wind en neerslag. Energie voor de IJsfontein wordt opgewekt door zonnepanelen. Rondom staan bomen die rood kleuren in het najaar. Ze verwijzen naar Bonifatius en zijn volgelingen die in Dokkum zijn vermoord. Voor optimale schaduwwerking is bij de sculptuur gebruik gemaakt van de wetmatige rangschikking van bladeren rond een middelpunt. Het resultaat van meer dan 100 miljoen jaar evolutie in de plantenwereld.

Tot slot rijden we naar Leeuwarden...

**Love in Leeuwarden / Jaume Plensa

'Love’ bestaat uit twee 7 meter hoge, witte sculpturen van een jongen en een meisje. Ze lijken elkaar aan te kijken, maar hun ogen zijn gesloten. De gezichtsuitdrukking van de kinderen is sereen. Om hen heen hangt een 2 meter hoge mistwolk waar we in rond kunnen dwalen. ‘Ze dromen’, zegt Plensa; ‘voor kinderen is de toekomst een droom vol beloftes.’ De Spaanse kunstenaar kreeg zijn inspiratie voor de mistfontein toen hij ’s morgens vroeg de nevel boven de Friese velden zag. ‘In Friesland’, zei hij, ‘komt het water uit de grond."

Wat een mooie afsluiter van deze bijzondere tocht is deze 'Love' fontein.

Het is inmiddels 20.50u, dus nu is het wel tijd om terug naar het hotel te rijden. We stoppen nog bij een benzinepomp waar we tanken (€1,95 p/ltr) en een sandwich/krentebol/bak koffie naar binnen werken. Als we weg rijden blijkt dat we op nog geen 5 minuten van het hotel af zitten.

Het was een intensieve dag. We hebben zo'n 200km gereden en toch ook nog best wel veel gelopen, maar het was zeker de moeite waard. Een aanrader voor als je in Friesland bent.

Voor wie nog meer wilt weten van de route en de fonteinen... @11Fountains

Doeiiiii!!

We zijn weer thuis!

Lieve volgers,

Inmiddels is het woensdag 3 augustus en zijn we weer thuis. De was ligt al weer schoon en fris in de kast, de koffers staan op zolder en de koelkast is weer gevuld. We hebben allebei nog 2 weken vrij en volgende week gaan we nog 4 dagen naar Van Der Valk in Sneek, een beetje om het af te leren, zeg maar ;)

Een terugblik op deze vakantie naar Gran Canaria...

Hebben we het naar ons zit gehad? Haha, ja uiteraard. Het Santa Monica Suites Hotel was prachtig en we hadden een heerlijk ruime kamer met balkon. We hebben regelmatig gebruik gemaakt van het zwembad en hoewel we alleen ontbijt bijgeboekt hadden (wat nogmaals overdadig en heerlijk was), hebben we ook elke avond in het hotel gegeten. Dat was niet de bedoeling, we houden meer van een lokaal restaurantje dan van een massaal buffet, maar het getrek, het gebedel en het aandringen om je maar op hun terras te krijgen staat ons dusdanig tegen dat we dat overgeslagen hebben. Het buffet in het hotel was overigens zéér afwisselend, met elke dag een ander thema, en prima verzorgd. Het personeel verdient een dikke 10+. Zeer attent en ontzettend vriendelijk.

Elke avond was er live muziek op het boventerras waar wij vanaf ons balkon konden meegenieten.

Hebben we alles op het eiland gezien wat we wilde zien? Nee, dat niet. De route rondom het eiland bleek zo'n 200km en met een auto die, zoals Benny het noemt, 'lui' was ... deze wilde absoluut niet tegen de bergen op en we stonden af en toe zo goed als stil/gingen bijna achteruit ipv vooruit en naar boven en met een gemiddelde snelheid van 35km p/u... was dat niet écht iets waar we naar uitkeken en mede daardoor hebben we ook de grotwoningen in het Noorden gemist. Verder was het de 1e week ook eigenlijk te warm om de (berg)wandelingen te maken die ook nog op het programma stonden.

Verder hebben we ook wel bevestigd gekregen dat we roadtrippers zijn en 2 weken op dezelfde plek eigenlijk niet aan ons besteed is.

Dusss... we hebben een heerlijke vakantie gehad, daar is geen twijfel over mogelijk en Gran Canaria heeft zeker meer te bieden dan zon, zee en strand. Gaan we hier ooit nog terugkomen? Nee, dat denk ik niet. Het was leuk, maar niet voor herhaling vatbaar.

Rest ons alleen nog om jullie allemaal te bedanken voor het 'meereizen' en vooral een dankjewel voor al jullie leuke en enthousiaste reacties. Het was elke ochtend weer een feestje om ze te lezen! DANK DAARVOOR! xxoo

Heel veel liefs van ons en hopenlijk tot een volgende, échte, roadtrip!

Grz Benny & Anja

Dag 15; Adiós Gran Canaria

Het zit er op! De laatste uurtjes van deze vakantie zijn aangebroken. We genieten nog 1x van het heerlijke overdadige ontbijt en stoppen de laatste dingen terug in de koffer. We kijken of we écht niets vergeten zijn en gaan we naar de receptie waar we de rekening van 2 weken eten/drinken betalen en uitchecken. De koffers gaan in de auto die we terug gaan brengen op het vliegveld. We huren al jaren via Sunny Cars en krijgen dan (bijna) altijd een auto van Alamo. Bijna altijd, want er was geen Alamo op La Palma en er is ook geen Alamo op Gran Canaria. Bij aankomst geen problemen. Er stond een meneer van Avia Cars in de aankomsthal op ons te wachten. Hij nam ons mee naar een parkeergarage, waar de auto klaar stond en legde uit dat we de auto daar ook weer achter konden laten. Papieren en autosleutel in de deur en that's it. Prima! We hebben ruim de tijd, dus dat moet helemaal goed komen ...zou je denken. Na een half uurtje rijden we het terrein op van de luchthaven. We zien alleen niet meteen de parkeergarage waar we de auto opgehaald hebben. We rijden dus 1st maar even een rondje. 3 rotonde's heen en 3 rotonde's terug. Niks, nada, nothing. We zien niet waar we 2 weken geleden vandaan gekomen zijn. Wel staan er 'Return Rental Car' borden, maar we zijn er eigenlijk meteen van overtuigd dat we daar niet moeten zijn. We kennen die borden wel, zo werkt dat nl ook in de V.S. Volg de borden van de verhuurmaatschappij en je komt op de juiste plek, levert de auto in en klaar. Een shuttle bus brengt je dan naar de vertrekhal. Maarrr.... dat was niet hoe en waar we de auto opgehaald hebben. Na nog een rondje rotonde's besluiten we toch maar de borden te volgen, maar zodra we de parkeergarage inrijden zien we meteen dat dit niet is waar we moeten zijn. 100 verschillende verhuurbedrijven en een drukte met auto's die komen en gaan, maar hier hebben wij onze auto niet opgehaald en hier moeten we hem ook niet terugbrengen. We zoeken en vinden de uitgang, nog maar een rondje over het vliegveld. Nog steeds geen idee waar we die parkeergarage kunnen vinden. We rijden wel langs een parkeerterrein, maar daar is geen garage. Daar staan de auto's buiten onder een soort van afdak. Na nog een rondje toch maar weer de Rental Car Return garage in. We stoppen bij Cicar en Anja gaat het vragen. In 1e instantie hebben de dames geen idee, maar als Anja uitlegt dat het een P-garage is met een level A, B en C weten ze ineens waar we moeten zijn. We hebben de verkeerde (1e) rotonde genomen. We moeten doorrijden naar de 2e rotonde en daar is de ingang. Mooi! Hier hebben we wat aan. We doen nog een rondje rotonde's, maar zien geen ingang van een P-garage. Okayyyy, nu beginnen we toch een beetje kriebelig te worden. Waar is nou toch die P-garage waar we moeten zijn. Het is ook niet dat je zo'n ding over het hoofd ziet, zou je denken. We liepen vanuit de aankomsthal daar zo naar binnen! We rijden het hele luchthaventerrein af en komen dan bij een slagboom met security. HELLUPP!!! De meneer bij de slagboom heeft ook geen idee en adviseert het nummer te bellen van Avia Car. In de hoop dat ze hier wel Engels spreken proberen we dat dan maar. Ennn, jawelll. We krijgen een superaardige dame aan de lijn die ons verteld dat er een benzinestation op de luchthaven is, of we die gezien hebben? Ehh, jawel, daar zijn we inmiddels zo'n 44 x langs gereden. Daartegenover moeten we door de slagboom het parkeerterrein op en zo kunnen we ook naar de parkeergarage. Een zandkleurig gebouw met een P erop. Ze belooft meteen een foto te appen, maar inm hebben we nu gezien waar we naar toe moeten.

Het blijkt dus het parkeerterrein te zijn met de overkapping, waar achter die overkapping de ingang van de P-garage (die in zijn geheel ondergronds is) te vinden is. Halleluja!!! Gevonden! We komen binnen in level C en dan hebben we level B én de plek waar we de auto opgehaald hebben in no-time gevonden. We bedanken Isabel van Avia Car, geven door dat we de papieren/sleutels in het deurvak hebben achtergelaten en sturen nog een foto, zodat ze ziet en weet de auto daar ook daadwerkelijk staat.

Er staat niemand bij de balie van Tui, dus we hebben in no-time ingecheckt en de koffers afgegeven. Op naar de douane. Bij vertrek op R'dam Airport hoefde er niets uit de handbagage en ook het (volle) flesje water mag daar tegenwoordig gewoon mee door de security. We leggen de tassen op de band, lopen onder het detectiepoortje door en als we de tassen weer willen pakken, wordt Anja tegengehouden. De douane meneer ritst de tas open en haalt het water eruit. Dat mag niet! Anja kan terug door het poortje, het water opdrinken of weggooien en mag dan weer terug komen of hij gooit het flesje weg. Wat denk je zelf? We kopen wel een nieuw flesje. Daarna is Benny aan de beurt. Heeft U tablet of laptop in de tas? Jawel, 2 stuks. Dat mag ook niet! Benny heeft geen keus, hij moet terug, 1 laptop in de ene bak, 1 laptop in de andere bak en dan de tas apart. Als de douane meneer ziet dat het idd gewoon 2 laptops zijn en er niet mee geknoeid is mag ook Benny het land verlaten. Op naar de koffie!

Als de koffie op is lopen we naar de gate waar ons vliegtuig net aankomt om een nieuwe lading vakantiegangers af te leveren en ons weer thuis te brengen.

We vertrekken op tijd en zullen, volgens de piloot, een half uurtje eerder aankomen dan gepland. Das mooi. We hebben een rustige vlucht, al komen ze nu maar 1x langs met koffie/thee waar we op de heen weg nog 2x de gelegenheid hadden om iets te eten/drinken te kopen. Gelukkig hebben we op Gran Canaria Airport allebei een stokbroodje gekocht, wat te snoepen én een flesje water, dus we komen niet om van de honger/dorst.

Om half 8 landen we weer op R'dam Airport. Altijd weer komisch om te zien hoe mensen, als het vliegtuig stil staat, massaal overeind komen en als een malle hun spullen uit de bagagevakken graaien om vervolgens te moeten wachten tot er een deur open gaat waar je uit kan. Helemaal grappig wordt het als er omgeroepen wordt dat er te weinig personeel op de luchthaven is en we moeten wachten tot er iemand beschikbaar is die een trap aan het vliegtuig kan schuiven en we dus even geduld moeten hebben. Daar sta je dan met 100 man in een smal gangpad tussen 2 rijen stoelen in met je handbagage koffertje boven je hoofd....HAHAHAHAHA. Wij blijven lekker rustig zitten en dat is maar goed ook, het duurt nl een half uur voor de trap er is, de deur open gaat, we naar buiten kunnen en met de bus naar de aankomsthal worden gebracht.

We hebben al gezien dat we bagageband 2 moeten hebben, maar als we de hal binnenkomen is het daar 'chaos'. De hal staat vol vakantiegangers die staan te wachten op hun koffer. Ook hier te weinig personeel.

Zoals te zien is op de foto hebben we nog 5 vluchten voor ons die uitgeladen moeten worden. We appen Brendon, die ons ophaalt, dat het nog wel even gaat duren. Als we een klein uur aan het wachten zijn en er nog geen enkele koffer van welke vlucht dan ook op de band ligt, besluiten we dat Anja op de luchthaven blijft om op de koffers te wachten en dat Benny Brendon thuis gaat brengen en dan weer terug komt om Anja op te halen. Het is gekkenwerk om hem buiten te laten wachten. Anja installeert zich met een boek op de band (die loopt toch niet) en wacht rustig af. Rond kwart voor 10, als er inmiddels van een paar vluchten koffers op band 1 voorbij zijn gekomen en er mensen gaan klagen dat de frisdrank automaat helemaal leeg is worden er gratis flesjes water uitgedeeld. Lekker! Benny is inmiddels weer terug op het vliegveld en wacht buiten op de dingen die komen gaan. En dan gaat ineens de pieper en gaat bagageband 2 lopen. Yeahhh, iedereen juicht, tot ze tot de ontdekking komen dat dit de koffers zijn van de vlucht uit Antalya die dus een uur ná de vlucht uit Gran Canaria geland is. Foutje bedankt!! Om 22.20u, op 5 minuten na 3 uur na aankomst, gaat de pieper opnieuw en dan zijn het toch echt, maar dan ook echt de koffers van Tui vlucht OR1656!

Dag 14; De laatste dag

De vuurtoren van Maspalomas; Poging 2

Het is bewolkt als we wakker worden en dat is het na het ontbijt nog steeds. We besluiten om alsnog, maar nu met de auto, de vuurtoren van Maspalomas te gaan bezoeken. Het is een kleine 20 minuten rijden, dus prima te doen. We rijden, dankzij de mevrouw van Google maps, in 1x goed tot we écht in de buurt van de vuurtoren komen. Die straat mogen we dus niet in met de auto. Geen probleem, de borden met de blauwe P van parkeren zijn niet ver weg. De parkeerplaats zelf ook niet, maar die is bomvol. We zoeken verder...
We rijden een aantal rondjes, steeds verder van de vuurtoren weg, maar nergens een plekje vrij. Dit is precies waarom wij dus nooit dit soort stadjes bezoeken. We komen in de buurt van een winkelcentrum, al weer aardig ver bij de vuurtoren vandaan, maar geen geluk. Overal waar een auto kan en mag staan is het vol, bomvol. Elke parkeerplaats en elke plekje langs de straat is bezet. heerlijk dit! We kijken elkaar aan, Anja pakt de telefoon en voert Santa Monica Hotel Suites is. Doeiiiii! Klaar met die vuurtoren.

We zetten de auto bij het hotel en lopen nog maar een xtje de boulevard met winkeltjes uit. Ben heeft daar van de week een shirt gezien wat hij graag wil hebben, dusss.... Als 1ste zien we nog een sier surfboard met een VW erop. Zo hebben we er al 2 in de tuin hangen en deze past er leuk bij. "Allow", zegt die Chinese eigenaar van de winkel, die ineens naast ons staat. "Nice, hè? I have more inside!" Okayyyyy.... We kijken elkaar aan..."Zullen we even kijken?" "Yess, kaiken, kaiken" roept de Chinees. We gaan naar binnen en Benny roept meteen, is hardboard, kun je niet buiten hangen, als het nat wordt zwelt het helemaal op. We draaien om en laten de bemoeial Chinees met z'n surfboardjes achter.

Aha, daar is het winkeltje met de T-shirts. Benny kijkt even naar de maat en hoppahhhh meteen weer zo'n irritant mens... "Nice shirts". We kijken elkaar aan.... NEEE! Ze blijft klem naast ons staan en volgt elke beweging van Ben, die nog even door het rek heen beweegt om naar de afbeelding op de shirts en de maat te kijken. Na een paar seconde is hij het zat. Doeiii, we weten een donker plekje waar het licht niet schijnt voor je T-shirts. Hahahahaha, ohhh... zo erg dit!!

We zoeken een terrasje en trakteren onszelf op een café Americano. Lopen de boulevard tot het einde uit, draaien dan om, halen bij de Spar nog een lekker mint ijsje en lopen dan terug naar het hotel.

De rest van de middag liggen we bij het zwembad. De zon schijnt inmiddels weer volop en het is 30*C. Ondertussen luisteren we naar de race van Max op Grand Prix radio.

We genieten nog 1 x van het overheerlijke, met veel te veel keus, dinerbuffet en dan is het tijd om de koffer weer in te pakken. Wat op zich al bijzonder is, omdat wij in al die jaren nog nooit een koffer uitgepakt hebben tijdens de vakantie. Gingen we vroeger kamperen en leefden we dus uit de koffer, sinds 2006 zijn we iedere vakantie aan het road trippen en nooit langer dan 2/3 maximaal 4 nachten op dezelfde bestemming en dus nemen we ook dan niet de moeite om de koffer elke x weer uit/in te pakken. Deze 15 dagen op dezelfde plek was op zich al een bijzondere ervaring.

Nog één nachtje slapen in dit mooie Santa Monica Suites Hotel...

Dag 13; Puerto de Mogán

Zijn we er van de week (Dag 10; Over de wilde cumbre) voorbij gereden, vandaag gaan we dan toch naar Puerto de Mogán.

"Het stadsbeeld is idyllisch; lanen met bloeiende exotische planten, plankieren boven het water en een haven waar jachten in het kristal heldere water schommelen."

We parkeren de auto buiten het stadje vanwaar een wandelpad ons naar de baai brengt. We drinken koffie op het 1e terrasje dat we tegen komen en wandelen dan rondom de baai.

Gezien het aantal parasols is het niet zo héél druk op het strand...

"Eind jaren 80 werd het voormalig vissersdorp in een halve cirkel rondom de baai omgetoverd in een mooi vakantiedorp in Andalusisch/Venetiaanse stijl; met lage witte huizen, smalle straatjes en grachten naar zee.

"De grote jachthaven is een trekpleister voor zeilers van over de hele wereld."

Het water is écht glashelder...

De smalle straatjes zijn écht zo leuk...

Alle gevels zijn wit, maar met felle kleuren rondom de ramen en overal groeien en bloeien de planten...

Langs de haven...

We lopen nog een aantal van deze straatjes door, die gevuld zijn met restaurantjes en kleding/souvenierswinkeltjes.

Inmiddels loopt het zweet ons over de rug én door de bilnaad, dus wordt het tijd om terug te gaan naar de baai, waar we vast wel een terrasje kunnen vinden om iets te drinken.

Wat we hier op Gran Canaria (en eerder in 2018 op Tenerife) echt mega vervelend vinden is de manier waarop je naar een terras gelokt/getrokken wordt. Soms staan ze met het menu in je gezicht te wapperen of zitten ze bijna aan je om je over te halen om te gaan zitten. Op Tenerife was er zelfs een 'meneer' die achter ons aan bleef lopen en begon te schelden toen Benny er helemaal klaar mee was. Op het moment dat Anja aangaf dat we bij de buren (een Griek) gereserveerd hadden, ging hij helemaal uit zijn plaat en riep dat we dan maar "By that bloody Chinese" moesten gaan eten. Dat dus! Dat is waar we dus echt niet tegen kunnen. Vandaag lopen we langs een terrasje waar een jonge gast voor staat. Hij lacht constant en heeft een praatje of geeft een hand voor wie er ook maar voorbij komt. Als hij ziet dat Anja met een fotocamera loopt begint hij dan ook meteen met poseren...

Kijk... hier gaan wij dus wat drinken. We krijgen een tafeltje vooraan. "Beste tafel van het terras, speciaal voor de paparazzi", zegt ie. Heerlijk dit! We nemen een Cola en een Ice tea.

Voor we bij de auto zijn halen we nog wat boodschappen bij de supermarkt die naast de parkeerplaats ligt en dan rijden we terug naar het hotel.

Morgen nog 1 volle dag Playa des Inglés en dan zit deze vakantie er weer op...

Dag 12; De vuurtoren van Maspalomas

Buenas Días Gran Canaria...

Het plan is om de Vuurtoren van Maspalomas vandaag te bezoeken.

"Het is de derde hoogste vuurtoren in Spanje, gebouwd in de 19e eeuw en bevond zich al op het strand voordat alle hotels gebouwd werden en de toeristenmassa's naar Maspalomas kwamen. Het gidste vroeger schepen uit Afrika en Amerika. Het uitzicht is de beklimming zeker waard."

Het is nog redelijk vroeg, nog niet bloedheet en dus besluiten we de 5km naar de vuurtoren te gaan lopen. Er is daar vast wel een terrasje in de buurt waar we na het bezoek aan de toren wat kunnen drinken voor we weer aan de wandeling terug gaan beginnen.

Bij het Mirador Dunas Maspalomas, waar we eerder zijn geweest, is een VVV. Daar gaan we even naar binnen om te vragen hoe we moeten lopen. De dame geeft nog aan dat het wel een uur lopen is en er vlakbij zowel een taxi standplaats als een bushalte is, maar we houden vol dat we willen lopen. We kunnen door de duinen of gewoon over de weg. We kiezen voor het laatste want om door het mulle zand te ploegen met deze temperatuur lijkt ons niet echt verstandig. We moeten bij de rotonde links, zodra we kunnen weer links en dan is het zo ongeveer alleen nog maar rechtdoor. Appeltje/eitje... zou je denken. De 1e links hebben we snel gevonden. Het is inm al weer warmer dan we dachten, dus we steken over, zodat we iig een beetje in de schaduw kunnen lopen. Na verloop van tijd kunnen we weer naar links en de weg loopt dan meteen weer door naar rechts. We komen langs een soort pleintje met een uitkijkpunt, daar lopen we voorbij tot we bij het volgende uitkijkpunt komen. We besluiten hier even te kijken of we de vuurtoren inm al kunnen zien liggen en dat kunnen we... recht voor ons ligt een golfbaan en links van ons zien we de vuurtoren in de verte liggen... oftewel, we zijn er al voorbij! Huh, hoe dan?? We pakken de kaart erbij die we van de VVV dame hebben gekregen en dan snappen we er helemaal niks meer van. De vuurtoren ligt op de kaart rechts van de golfbaan en we zien hem in werkelijk toch écht links. We kijken nog even op Google maps, maar die geeft aan dat het vanaf dit punt nog steeds een uur lopen is. We blijven even zitten in de schaduw en besluiten dan maar terug te lopen richting hotel en dan met de auto terug te gaan.

Als we terug in het hotel zijn moet Benny van narigheid aan de Décaf, omdat de gewone koffie op is. Anja gaat dus eerst even naar de Spar op de boulevard.

...en wie boodschappen doet verdient een ijsje...

Na de boodschappen besluitem we het zwembad maar weer lekker op te zoeken ipv de Vuurtoren. Geen cocktail vandaag maar een aardbei/banaan smoothy

Ennn, omdat het allemaal zooo lekker is, bij deze ons 4 gangen menu van vanavond...

Morgen misschien toch nog maar even naar de Vuurtoren, maar dan wel met de auto en de hulp van de juffrouw van Google maps!

Dormir Bien xx

Dag 11; Niks moet & niksen mag

Vandaag niets, maar dan ook echt helemaal niets te melden.

We ontbijten, liggen de hele dag bij en in het zwembad en eten vanavond ook nog een x... hahahaha.

Dit is, in ieder geval wat ons reisblog betreft, niet echt wat onze trouwe volgers, incl wij zelf, gewend zijn. Het is ook de 1e x, sinds we in 2004 voor het laatst kampeerde in Frankrijk dat we langer dan een week op dezelfde plek blijven. We hadden graag weer een échte roadtrip gemaakt, maar o.a de nog steeds geldende restricties in diverse landen en het feit dat we (lang leve de chaos op Schiphol) vanaf R'dam wilde vertrekken, maakten dat zo ongeveer onmogelijk. We konden evt wel een kant en klare roadtrip boeken, maar dat is altijd veel kilometers maken, overal geweest zijn en weinig gezien hebben. Ook dat is niets voor ons. En ja, meestal zijn we een stuk actiever, maar de ook voor hier extreme hitte van de afgelopen 1,5 week nodigde niet echt uit voor welke activiteit dan ook.

Dag 10; Over de wilde cumbre

"Deze tocht voert naar het hart van de cumbre, het gebergte van Gran Canaria midden op het eiland. Langs kleine dorpjes slingert de weg omhoog naar de hoogste top"...is wat de Marco Polo gids zegt over deze tocht.

We passen hem wel wat aan, omdat we niet van plan zijn elk dorp met 3 huizen te bezoeken. We gaan voor de natuur en buiten dat hebben we niet de behoefte om de hele dag in de auto te zitten.

We zijn half 8 wakker, redelijk vroeg bij het ontbijt en rijden dan ook bijtijds weg. De 1e 25km rijden we over de GC-1 richting het vliegveld en dan slaan we af richting het binnenland. Al vrij snel gaat de weg alleen nog maar omhoog en niet zo zuinig ook. Bocht na bocht, kronkel na kronkel...

Onze 1e stop is bij de Caldera (vulkaankrater) de los Marteles

Blijft bijzonder, blijft mooi, blijft bijzonder mooi...

We rijden door en stoppen dan bij Pozo de Nieves. Handig om te weten dat een 'pozo' een, vaak losstaande, ijskelder is. Meestal tonvormig, van vrij grote diepte, waarin gedurende de winter, grote stukken ijs van een plas of sloot opgeslagen werden/worden. Vaak werd het ijs afgedekt met hooi ter isolatie.

Vanaf hier is nog maar een paar minuten naar boven naar het hoogste punt van Gran Canaria

Met 1949m boven de zeespiegel is de 'sneeuwpiek' de hoogste berg van Gran Canaria. Soms sneeuwt het hier 's winters inderdaad. Uniek is het vergezicht over grote delen van het eiland. Met deze warmte is het te heiig, maar op heldere dagen lijkt de Teide op Tenerife voor het grijpen te liggen en kun je met een verrekijker La Gomera zien.

In de verte ligt Roque Nublo wat onze volgende stop zal zijn

Nadat we op een muurtje nog even rustig van het uitzicht hebben genoten, stappen we weer in de auto ...met airco... om op weg te gaan naar de volgende stop; Roque Nublo

Een 80m hoge monoliet die vanuit veel punten zichtbaar is en lijkt daarbij steeds een andere vorm en grootte te hebben.

Er loopt, in de volle zon, een vrij steil pad naar de voet van de monoliet en zijn we, normaal gesproken, wel in voor zo'n wandeling we hebben bij het ontbijt 3 bakken koffie/thee en een glas jus d'orange op en in de auto inmiddels een halve liter water. Ik hoef niet uit te leggen dat ons beider blaas zo ongeveer op klappen staat, we gaan dus nu maar ff niet aan deze klim beginnen.

Het voordeel als je het hoogste punt gehad hebt, is dan wel dat de weg nu alleen nog maar naar beneden gaat.

Naarmate we verder naar beneden gaan wordt alleen het wegdek er niet écht beter op... "Deze weg, waar je maar zelden iemand tegenkomt, ademt de verlatenheid van het Canarische berglandschap..."

Het 'stuwmeer van de meisjesgrot' Embalse Cueva de las Nilas, is het bekoorlijkste stuwmeer van heel Gran Canaria, aldus Marco Polo

Mirador El Mulato

Heel apart als er midden in het rotsgebergte af en toe een oase van palmbomen te voorschijn komt...

Oh, en rijden we al een aardige tijd alleen maar naar beneden, en dachten we dat we er toch al bijna waren... dachten we inmiddels vlakbij een terrasje, incl toiletbezoek, te zijn... de weg links én rechts in de foto laat zien dat we er nog ff niet zijn, we moeten nog een stukkie...

...maar als we dan ook écht beneden zijn...

Was het plan nog om nog even naar Puerto de Mogán (het Venetië van Gran Canaria) te gaan, als we bij de afslag komen rijden we die voorbij. Het is inmiddels 4uur geweest, we hebben lang genoeg in de auto gezeten. We snakken naar een bak koffie/thee, dus gaan terug naar het hotel. Genoeg geweest!

Nog voor het eten zetten we de foto's op de website (gaat in de middag sneller dan in de avond als iedereen op het internet zit) en na het eten, dat is nu dus, maken we het verslag erbij en dan zit deze dag er op!

Slaap lekker allemaal. xxoo