De vuurtoren van Maspalomas; Poging 2

Het is bewolkt als we wakker worden en dat is het na het ontbijt nog steeds. We besluiten om alsnog, maar nu met de auto, de vuurtoren van Maspalomas te gaan bezoeken. Het is een kleine 20 minuten rijden, dus prima te doen. We rijden, dankzij de mevrouw van Google maps, in 1x goed tot we écht in de buurt van de vuurtoren komen. Die straat mogen we dus niet in met de auto. Geen probleem, de borden met de blauwe P van parkeren zijn niet ver weg. De parkeerplaats zelf ook niet, maar die is bomvol. We zoeken verder...
We rijden een aantal rondjes, steeds verder van de vuurtoren weg, maar nergens een plekje vrij. Dit is precies waarom wij dus nooit dit soort stadjes bezoeken. We komen in de buurt van een winkelcentrum, al weer aardig ver bij de vuurtoren vandaan, maar geen geluk. Overal waar een auto kan en mag staan is het vol, bomvol. Elke parkeerplaats en elke plekje langs de straat is bezet. heerlijk dit! We kijken elkaar aan, Anja pakt de telefoon en voert Santa Monica Hotel Suites is. Doeiiiii! Klaar met die vuurtoren.

We zetten de auto bij het hotel en lopen nog maar een xtje de boulevard met winkeltjes uit. Ben heeft daar van de week een shirt gezien wat hij graag wil hebben, dusss.... Als 1ste zien we nog een sier surfboard met een VW erop. Zo hebben we er al 2 in de tuin hangen en deze past er leuk bij. "Allow", zegt die Chinese eigenaar van de winkel, die ineens naast ons staat. "Nice, hè? I have more inside!" Okayyyyy.... We kijken elkaar aan..."Zullen we even kijken?" "Yess, kaiken, kaiken" roept de Chinees. We gaan naar binnen en Benny roept meteen, is hardboard, kun je niet buiten hangen, als het nat wordt zwelt het helemaal op. We draaien om en laten de bemoeial Chinees met z'n surfboardjes achter.

Aha, daar is het winkeltje met de T-shirts. Benny kijkt even naar de maat en hoppahhhh meteen weer zo'n irritant mens... "Nice shirts". We kijken elkaar aan.... NEEE! Ze blijft klem naast ons staan en volgt elke beweging van Ben, die nog even door het rek heen beweegt om naar de afbeelding op de shirts en de maat te kijken. Na een paar seconde is hij het zat. Doeiii, we weten een donker plekje waar het licht niet schijnt voor je T-shirts. Hahahahaha, ohhh... zo erg dit!!

We zoeken een terrasje en trakteren onszelf op een café Americano. Lopen de boulevard tot het einde uit, draaien dan om, halen bij de Spar nog een lekker mint ijsje en lopen dan terug naar het hotel.

De rest van de middag liggen we bij het zwembad. De zon schijnt inmiddels weer volop en het is 30*C. Ondertussen luisteren we naar de race van Max op Grand Prix radio.

We genieten nog 1 x van het overheerlijke, met veel te veel keus, dinerbuffet en dan is het tijd om de koffer weer in te pakken. Wat op zich al bijzonder is, omdat wij in al die jaren nog nooit een koffer uitgepakt hebben tijdens de vakantie. Gingen we vroeger kamperen en leefden we dus uit de koffer, sinds 2006 zijn we iedere vakantie aan het road trippen en nooit langer dan 2/3 maximaal 4 nachten op dezelfde bestemming en dus nemen we ook dan niet de moeite om de koffer elke x weer uit/in te pakken. Deze 15 dagen op dezelfde plek was op zich al een bijzondere ervaring.

Nog één nachtje slapen in dit mooie Santa Monica Suites Hotel...