Zijn we er van de week (Dag 10; Over de wilde cumbre) voorbij gereden, vandaag gaan we dan toch naar Puerto de Mogán.

"Het stadsbeeld is idyllisch; lanen met bloeiende exotische planten, plankieren boven het water en een haven waar jachten in het kristal heldere water schommelen."

We parkeren de auto buiten het stadje vanwaar een wandelpad ons naar de baai brengt. We drinken koffie op het 1e terrasje dat we tegen komen en wandelen dan rondom de baai.

Gezien het aantal parasols is het niet zo héél druk op het strand...

"Eind jaren 80 werd het voormalig vissersdorp in een halve cirkel rondom de baai omgetoverd in een mooi vakantiedorp in Andalusisch/Venetiaanse stijl; met lage witte huizen, smalle straatjes en grachten naar zee.

"De grote jachthaven is een trekpleister voor zeilers van over de hele wereld."

Het water is écht glashelder...

De smalle straatjes zijn écht zo leuk...

Alle gevels zijn wit, maar met felle kleuren rondom de ramen en overal groeien en bloeien de planten...

Langs de haven...

We lopen nog een aantal van deze straatjes door, die gevuld zijn met restaurantjes en kleding/souvenierswinkeltjes.

Inmiddels loopt het zweet ons over de rug én door de bilnaad, dus wordt het tijd om terug te gaan naar de baai, waar we vast wel een terrasje kunnen vinden om iets te drinken.

Wat we hier op Gran Canaria (en eerder in 2018 op Tenerife) echt mega vervelend vinden is de manier waarop je naar een terras gelokt/getrokken wordt. Soms staan ze met het menu in je gezicht te wapperen of zitten ze bijna aan je om je over te halen om te gaan zitten. Op Tenerife was er zelfs een 'meneer' die achter ons aan bleef lopen en begon te schelden toen Benny er helemaal klaar mee was. Op het moment dat Anja aangaf dat we bij de buren (een Griek) gereserveerd hadden, ging hij helemaal uit zijn plaat en riep dat we dan maar "By that bloody Chinese" moesten gaan eten. Dat dus! Dat is waar we dus echt niet tegen kunnen. Vandaag lopen we langs een terrasje waar een jonge gast voor staat. Hij lacht constant en heeft een praatje of geeft een hand voor wie er ook maar voorbij komt. Als hij ziet dat Anja met een fotocamera loopt begint hij dan ook meteen met poseren...

Kijk... hier gaan wij dus wat drinken. We krijgen een tafeltje vooraan. "Beste tafel van het terras, speciaal voor de paparazzi", zegt ie. Heerlijk dit! We nemen een Cola en een Ice tea.

Voor we bij de auto zijn halen we nog wat boodschappen bij de supermarkt die naast de parkeerplaats ligt en dan rijden we terug naar het hotel.

Morgen nog 1 volle dag Playa des Inglés en dan zit deze vakantie er weer op...